cidden canım sıkılıyor ya...
düne kıyasla biraz daha iyiyim gibi ama yine de üzüntüm, mutsuzluğum devam ediyor.
yine ev toplama, yine anılar, yine çöp...
bir arkadaşım, "amma dramatize ettin, alt tarafı bir evden taşınıyorsun" dedi. Doğru diyor aslında, alt tarafı bir ev.
Benim üzüntüm galiba geçen yıllara, sevdiklerimin göçüp gitmesine. Ya da güzel günlerin sadece anılarda kalmış olmasına, ya da sevdiklerimi bir gün gelip de kaybedeceğim düşüncesini aklımdan atamamamla alakalı.
Bir tür sinir krizi sanırım benim ki. Tepkiler ve dışavurumlar farklı oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder